Twoje dziecko będzie Orłem, czy Nielotem?

Przemoc emocjonalna.

Myślę, że każdemu z rodziców zdarzyło się choć raz, nawet nieświadomie zastosować przemoc emocjonalną.

Problem polega na tym, że przemoc emocjonalna jest nienamacalna tak jak np. fizyczna. Jej nie widać. Dzieci zawłaszcza nam rodzicom ufają, wierzą bezgranicznie. To my jesteśmy dla nich najważniejsi. Od nas też zależy jakimi będą ludźmi w przyszłości. Czy nielotami, czy orłami.

"...Przemoc emocjonalna to intencjonalne, nie zawierające aktów przemocy fizycznej zachowania dorosłych wobec dzieci, które powodują znaczące obniżenie możliwości prawidłowego rozwoju dziecka np.: wyzwiska, groźby, szantaż, straszenie, emocjonalne odrzucenie, nadmierne wymagania nieadekwatne do wieku i możliwości dziecka, niszczenie ważnych dla niego rzeczy lub zwierząt, nieposzanowanie granic prywatności, itp. Szczególnie trwałe ślady pozostawia po sobie przemoc ze strony osób ważnych dla rozwoju dziecka, zwłaszcza rodziców. O ile dzieci dość szybko zdają sobie sprawę z odrębności fizycznej od rodziców, o tyle emocjonalnie są z nimi tożsame przez wiele lat. Krzywda płynąca z ich strony ma więc wielki wpływ na utrudnione formowanie się jego relacji z innymi ludźmi, obrazu siebie i wreszcie osobowości...." (źródło: niebieskalinia.info)

Zdarzyło mi się (oczywiście nieświadomie) zastosować przemoc emocjonalną wobec mojego najstarszego dziecia, wówczas 3-4 letniego. Zdarzyło mi się opierdzielić jak dzieć coś wylał , raz, drugi, nawet trzeci. Zaś za czwartym razem w momencie, kiedy dzieć wylał sok na ławę, na której zostawały plamy, nabrałam powietrza w usta, żeby znowu powiedzieć: ... oj co Ty robisz uważaj, zobacz jaka plama!... spojrzałam na te duże oczy we mnie wpatrzone pełne oczekiwania, że zaraz mama nakrzyczy , pełne nawet strachu i wówczas zrozumiałam swój błąd. Robię źle! W dupie z plamą. Nigdy już tego nie zrobiłam.  Wręcz przeciwnie mówię: ... nic się nie stało, każdemu może się zdarzyć, pokażę Ci jak posprzątać...

My dorośli często zapominamy, że mamy przed sobą dziecko a nie dorosłego, dziecko które uczy się, z dnia na dzień nabywa nowych umiejętności, jest sprawniejsze, szybsze, bardziej komunikatywne...

Celowo, świadomie, z premedytacją mamy w domu meble, z których łatwo sprać plamy, nie wymieniamy ich na super ładne, nowe i w trendy kolorach (choć  korci i kusi).  W dzieciństwo jest wpisane plamienie, kruszenie, brudzenie... Przyjdzie czas na nowe meble.

Taki urok dzieciństwa, dzieci uczą się , manualnie nie są jeszcze takie sprawne jak dorośli, no i gdzieś muszą się nauczyć samodzielnie jeść, pić, itd.
Zdarza się, że rodzice wyśmiewają się z dziecka, są cyniczni, złośliwi, poniżają... to też jest przemoc emocjonalna!

My rodzice często zapominamy o tym, że nasze dzieci to tylko dzieci. Oczekujemy od tych naszych maluchów dojrzałości emocjonalnej dorosłego i podejścia do tematu jak dorosły... a to tak nie działa. Wszystko ma swój czas.

"Kiedyś Twoje dziecko rozwinie skrzydła, od Ciebie zależy czy będzie latać"

  

Fundacja Rodzice Przyszłości prowadziła w 2013/14 roku kampanię społeczną, która zwracała uwagę na zjawisko przemocy emocjonalnej wobec dzieci. Temat jak najbardziej myślę aktualny.

Do szóstego roku życia dzieci bezkrytycznie przyjmują świat takim jakim go my dorośli im przedstawimy. Zarówno my rodzice jak i wychowawcy i wszyscy Ci co się dziećmi zajmują (dziadkowie, opiekunki np.) 
Fundacja chciała w ten sposób uświadomić rodzicom oraz również wszystkim tym, którzy zawodowo lub po przyjacielsku zajmują się dziećmi, jak wielkie znaczenie ma sposób porozumiewania się z dzieckiem, reagowania na dziecka zachowania, przekazywania mu informacji, poleceń i opisywanie świata.


źródło: rodziceprzyszlosci.pl


Nie ma idealnych rodziców, tak jak nie ma idealnych ludzi. Uczmy się od siebie wzajemnie, słuchajmy własnej intuicji a przede wszystkim obserwujmy nasze dzieci, bo to z ich twarzy, z oczu można bardzo dużo wyczytać!