Tatko

Pamiętasz minę swojego faceta jak oznajmiasz, że jesteś w ciąży?

Ja nigdy jej nie zapomnę. Zamykam oczy i widzę. Wzruszenie, radość a nawet oczy pełne łez.

Nawet największy macho na wieść o tym, że będzie ojcem mięknie  (albo z radości albo z przerażenia – z czym to się je). Nie mówię tu o jednostkach nie zasługujących na miano taty, bo i takie się niestety zdarzają ale o tym dzisiaj nie chcę pisać.

Jedni tatusiowie czują się ojcami już od momentu gdy dowiadują się o ciąży swojej Pani a inni dopiero gdy dzidzia pojawi się na świecie, słyszą pierwszy krzyk . To maleństwo, tak bardzo zależne tulą do siebie, w tym momencie dopiero spływa na nich fala ojcowskich uczuć.

Przypominam sobie czasy mojego dzieciństwa. Kim ojciec był dla mnie. Na pewno kumplem ale też autorytetem, przewodnikiem, partnerem…. bezpieczeństwem wszelakim.

Dziecko potrzebuje taty tak samo jak mamy. Pełnimy zupełnie inne role i uzupełniamy się wzajemnie.

Poza tym tata jest od:

- spraw technicznych,

- od stoickiego spokoju,

- od zabaw „tylko żeby mama nie widziała”,

- od sportów ekstremalnych,

- od różnych przygód…

- od wyciągania drzazg z palców,

- od dużych i bezpiecznych ramion,

- od robienia karuzeli w powietrzu,

- od inicjowania wszelkiego rodzaju wycieczek,

- od pokazywania wymyków np., i różnych takich innych dziwactw…..

- od kazań jak się coś zbroiło,

- od stawiania „poprzeczki” coraz wyżej,

- od nauki jazdy samochodem….

I można by tu wymieniać….. i wymieniać …i wymieniać

Tata jest potrzebny jak się ma parę miesięcy, rok, 5 lat, 15, 25, a nawet 45, czy więcej.

Tata pokazuje jak żyć. Kim być… jak kochać.

Wszystkiego najlepszego.

Kochamy Cię Tatuś!